‘’Τα αντικείμενα είναι γενικώς στατικά. Δεν εμπεριέχουν ζωή, συναίσθημα, οπότε δε μπορούν να κινηθούν, μήτε στο χώρο, μήτε στο χρόνο. Ο καλλιτέχνης καλείται να προσδώσει στα αντικείμενα ιδιότητες ανιμιστικές, που δε διέθεταν προηγουμένως, προβάλλοντας μια φαντασιακή προέκτασή τους στο χωροχρόνο. Η ελιά είναι ένα δέντρο, είναι οργανισμός που έχει ζωή. Το δέντρο της ελιάς δε σταματά να δέχεται την αναζωογονητική επενέργεια της φύσης έως ότου διακοπεί απότομα η πορεία της στη ζωή. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε δια της πυρκαγιάς, είτε διά της υλοτόμησης, και των δύο προερχομένων από ανθρώπινη παρέμβαση. Οι καρποί της ελιάς που πρόωρα διεκόπη η παραγωγική της ικανότητα, είναι αντικείμενα άψυχα αφού δεν πρόλαβαν να γονιμοποιηθούν με την ψυχή της μητέρας ελιάς. Δανείζονται λοιπόν, ανθρώπινα χαρακτηριστικά, βιώνουν ψυχικά συναισθήματα, μιας αντίστοιχης “αυτοπυρπολημένης” κατάστασης.

Οι γέρικοι ασημίζοντες ελαιώνες της Καλαβασού, σε συνδυασμό με τα έντονα ίχνη ώχρας, ως τελευταίας απομείνασας χρωστικής βαφής του πρώην μεταλλείου χαλκού της περιοχής αλλά και του νεολιθικού οικισμού της Τέντας, διατάσσονται εκ νέου ως επαναλαμβανόμενα κυκλικά πετρόχτιστα ασκεπή δομήματα της τελευταίας. Όλα θεωρούνται σύγχρονα γλυπτικά αναθήματα, παρατεταγμένα εντός των εγκαταστάσεων ενός αναπαλαιωμένου νερόμυλου’’, αυτά δήλωσε ο εικαστικός Γιώργος Κεβρεκίδης, που ζει και δημιουργεί εδώ στην Πόλη, στο πλαίσιο της έκθεσης που συμμετείχε στην Καλαβασό στην Κύπρο.

Η Καλαβασός είναι ένα γραφικό χωριό της Λάρνακας με λιγοστούς κατοίκους που ενδιαφέρονται για τον τουρισμό. Άλλωστε, φέρει σπουδαία ιστορία και λόγω των πρώην μεταλλείων χαλκού της περιοχής, αλλά κυρίως ενός θαυμαστού νεολιθικού οικισμού, της Τέντας, στα 3 χλμ. απ’ το χωριό κι ενός ακόμη της Χοιροκοιτίας, λίγο μακρύτερα. Με αφορμή το θέμα του ART RESIDENCY “Κάθε φύλλο της ελιάς έσταζε φως”,_Νικ. Καζαντζάκης,_μαζί με άλλους 9 καλλιτέχνες, προσκεκλημένους από το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Κύπρου, ο Γιώργος Κεβρεκίδης θέλησε να αναπτύξει έναν διάλογο ανάμεσα στα τρία σημαντικά ευρήματα του τόπου. Τα έργα που δημιούργησε επί τόπου, άντλησαν έμπνευση κι απ’ τρία ερεθίσματα. Καθώς επίσης κι απ’ το κυπριακό έθιμο του “καπνίσματος”, άμεσα συνδεδεμένου με τον καρπό της ελιάς. Κ.Π.