Γράφει ο Μελέτης Ρεντούμης / οικονομολόγος – τραπεζικός
Η ελληνική κυβέρνηση μετά την ραστώνη των πασχαλινών διακοπών εισέρχεται σε μία δύσκολη και διακεκαυμένη ζώνη καθώς παρά την όποια προσυμφωνία με τους δανειστές στο πρόσφατο Eurogroup δεν υπάρχει στον ορίζοντα κανενός είδους τεχνική συμφωνία SLA παρά μόνο η δέσμευση για προνομοθέτηση υφεσιακών μέτρων με οριζόντιο τρόπο όπως η μείωση του αφορολόγητου και η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς που οδηγεί σε σημαντική μείωση κύριων συντάξεων πιθανότατα από το 2019. Το σημαντικότερο όμως σημείο που μένει να διασαφηνιστεί είναι η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα που αναμένεται ν’ αποφασιστεί σύντομα στην εαρινή σύνοδο της Ουάσινγκτον. Εκεί η χώρα μας παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης για το αντίθετο, έχει ρόλο παρατηρητή καθώς θα παρακολουθεί από κοντά τόσο τις συνομιλίες του ΔΝΤ με τους αξιωματούχους των ΗΠΑ, όσο και με τους αντίστοιχους της Γερμανίας και των οργάνων της ΕΕ δηλαδή την ΕΚΤ και τον ESM.
Είναι πραγματικά δυστύχημα για την χώρα μας αφενός να μην έχει συμφωνήσει στο κλείσιμο της αξιολόγησης του 3ου Μνημονίου και ταυτόχρονα να παρακολουθεί αμήχανα όλες τις πλευρές των χωρών της Δύσης ν αποφασίζουν αν θα συμμετάσχει τελικά το ΔΝΤ χρηματοδοτικά και με ποιους όρους. Να μην ξεχνάμε επίσης τον εκλογικό κύκλο τον οποίο ήδη ζει η Ευρώπη που σημαίνει μειωμένη πολιτική βούληση εκ μέρους των κρατών μελών στο να δεσμεύσουν τα εθνικά τους κοινοβούλια σε αποφάσεις είτε μειωμένων δημοσιονομικών απαιτήσεων είτε πιο επιθετικής ελάφρυνσης χρέους με χαμηλότερα επιτόκια. Με βάση τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι η χώρα μας δεν έχει σχεδόν καμία επιρροή στο παγκόσμιο γίγνεσθαι καθώς αντιμετωπίζεται εν πολλοίς ως πρόβλημα και ως πηγή αποσταθεροποίησης και όχι ως ευκαιρία που οδηγεί σε σταθερότητα και ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον.
Θα ήταν λοιπόν σώφρον για την κυβέρνηση να κλείσει άμεσα την αξιολόγηση, να προωθήσει τάχιστα τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να ξεμπλοκάρουν βασικές επενδύσεις στην χώρα, να προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις και να ζητήσει με κάθε τρόπο την συμμετοχή του ΔΝΤ αναζητώντας στήριξη και από τον αμερικανικό παράγοντα δεδομένης της γεωπολιτικής αστάθειας στην περιοχή αρχής γενομένης από την γείτονα Τουρκία.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι οι καθυστερήσεις και οι παλινωδίες της χώρας μας στην διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής είναι ορατές και ελπίζουμε να μην οδηγήσουν σε τραγικές εξελίξεις και συνέπειες για τα εθνικά συμφέροντα, σε ένα περιβάλλον απρόβλεπτο και σε μία ΕΕ που έχει περιορίσει σημαντικά πλέον το ρίσκο της Ελλάδος ακόμα και σ’ ένα ενδεχόμενο Grexit.