θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε μια κάποια στρατηγική. Και μπορεί, ξέρετε, είναι μια καλή περίοδος γιατί θα γίνει ή τώρα ή θα τελειώσει με ένα τρόπο που δεν μας αξίζει.”

Η εκπαίδευση , οι εκπαιδευτικοί, οι κοινότητες και το σύνολο της ομογένειας πρέπει να έχει ως στόχο την προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Κανείς δεν μας είπε ότι είμαστε το ευλογημένο κομμάτι της γης που ότι ξέραμε θα μείνει για πάντα ίδιο ή η κατάσταση θα μείνει για πάντα η ίδια. Πουθενά δεν ισχύει κάτι τέτοιο γι’ αυτό και έχει τεράστια σημασία να μιλάμε για μειονότητες εντός ενός ευρωπαϊκού γίγνεσθαι εντός ενός σύγχρονου και δημοκρατικού ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Γιατί ακόμα και αν είναι εξαιρετικά μικρός ο αριθμός πρέπει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά να δίνουμε όλοι μας μάχες για να διατηρηθούν. Δεν είναι θέμα αριθμών δηλαδή. Μ’ αυτή τη λογική είναι ένα θέμα, των ανθρώπων στην Πόλη που υπάρχουν πολλοί φωτισμένοι ομογενείς, εγώ ούτε προσωπικά και ούτε ως υπουργείο θέλω να ανακατευτούμε στη δουλειά τους γιατί ξέρουν τα πράγματα πολύ καλά, που έτσι όπως μιλάω, και ένας από αυτούς είστε και εσείς γιατί μιλάμε γι αυτά τα ζητήματα και όπως μιλάω και με αυτούς τους φίλους στην Πόλη, υπάρχουν νομίζω πολύ σαφείς σκέψεις. Εγώ προσωπικά – δεν είναι θέμα του Υπουργείου Παιδείας αλλά έχω αυτό το δισυπόστατο –

Λέει στην “ΗΧΩ” όταν στην αποκλειστική συνέντευξή του, ερτωτάται για την παιδεία της Πόλης, ο Υπουργός Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων και βουλευτής επικρατείας, κ. Κώστας Γαβρόγλου, γέννημα θρέμα Κωνσταντινουπολίτης, ακαδημαϊκός με πολλές περγαμηνές.

Καθηγητής Ιστορίας των Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με σπουδές στα Πανεπιστήμια Lancaster, Cambridge και Λονδίνου από όπου έλαβε το διδακτορικό του.
Έρευνα και διδασκαλία στα πανεπιστήμια Cambridge, Harvard, Boston University, Istanbul Teknik Universitesi, Πανεπιστήμιο Πατρών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Dibner Institute for the History of Science, Chemical Heritage Foundation, Centre Alexandre Koyre.

Τα όσα έχει επιτύχει ως ακαδημαϊκός με πολυετή σκληρή δουλειά, τιμά την ομογέναια της πόλης, και δίκαια δίνει την αφορμή σε όλους εμάς τους Πολίτες και όχι μόνο να καμαρώνουμε με την σκέψη ο σωστός άνθρωπος στην σωστή θέση.

Απλός και προσιτός όπως ήταν άλλωστε πάντα, με υποδέχθηκε στην βιβλιοθήκη του σπιτιού του όπου κάναμε μιά πολίτικη, ζεστή, συζήτηση, από αυτές που ήταν “πρέπει” μιας εποχής στα κοσμοπολιτικά σαλόνια της Επταλόφου. Πάντα για θέματα που απασχολούσαν την κοινωνία. Στην περίπτωσή μας για το πού πάει η παιδεία όχι μόνο στην Πόλη των Πόλεων αλλά γενικότερα. Έτσι μ΄ έκανε να νιώσω, κι εγώ ο ταπεινός κομμάτι μιας συζήτησης για το μέλλον της παιδείας του ελληνισμού της πόλης, που σημαίνει και το μέλλον της ομογένειας. Μιάς συζήτησης που πρέπει να μας απασχολεί όλους γιατί αν δεν προσαρμοστούμε στα δεδομένα της εποχής, το αυρίο δεν φαντάζει… τουλάχιστον, ευοίωνο.

ΟΛΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΜΗΝΙΑΙΑ ΗΧΩ ΤΗς ΠΟΛΗΣ