Γράφει ο Μελέτης Ρεντούμης, οικονομολόγος – τραπεζικός

Η 4η αξιολόγηση για την ελληνική κυβέρνηση φθάνει στο τέλος της με την συμφωνία για τα προαπαιτούμενα και πλέον μένει να συμφωνηθεί η προοπτική ελάφρυνσης του χρέους και πώς ακριβώς αυτή θα προκύψει. Η μεγάλη μάχη γίνεται ανάμεσα στο ΔΝΤ και στην Γερμανία, τόσο όσον αφορά την μεθοδολογία της ελάφρυνσης, όσο και για τον χρονικό ορίζοντα. Ήδη φαίνεται να είναι από αρκετά ως πολύ δύσκολο να συμφωνηθούν τα μέτρα ελάφρυνσης πριν τον Αύγουστο του 2018, γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει πρώτα η κυβέρνηση να δείξει δείγματα γραφής ως προς τις μεταρρυθμίσεις και τα εναπομείναντα προαπαιτούμενα ώστε να αξιολογηθεί και η σχετική πρόοδος.

Το πιο σημαντικό ζήτημα όμως είναι η μεθοδολογία ελάφρυνσης, όπου αν περάσει η λογική του ΔΝΤ, θα έχουμε ένα ανάποδο μπαλόνι (balloon) που σημαίνει ότι αυτόματα η Ελλάδα παίρνει συγκεκριμένη ποσοτικοποιημένη ελάφρυνση εμπροσθοβαρώς σαν να γεμίζει με αέρα ένα μπαλόνι, το οποίο στην συνέχεια θα τείνει να αδειάζει όσο μέσα από την συμφωνημένη εποπτεία με τους θεσμούς, θα υπάρχουν αποκλίσεις από τα συμφωνηθέντα και μη τήρηση των στόχων έστω λόγω και διεθνών εξωγενών παραγόντων. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα καλείται να διατηρήσει το μπαλόνι γεμάτο μέσα από την δημοσιονομική πειθαρχία αλλά και από την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, ώστε να αυξήσει τον δημοσιονομικό χώρο για χρηματοδότηση επενδύσεων αλλά και κοινωνικής πολιτικής όπου υπάρχει ανάγκη.

Ο τρόπος βέβαια που ενδέχεται να αδειάζει το μπαλόνι της ελάφρυνσης του χρέους, δεν έχει ακόμα διασαφηνιστεί, αλλά είναι κάτι που πρέπει να διαπραγματευθεί η κυβέρνηση, διαφορετικά κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς τα ευνοϊκά μέτρα της ελάφρυνσης μέσω της ωρίμανσης των λήξεων των ομολόγων στα επόμενα χρόνια, περνώντας έτσι και ένα άσχημο μήνυμα προς τις αγορές για την προσέλκυση νέων και στρατηγικών επενδύσεων.